Τέσσερις εργάτες τραυματίστηκαν τη Δευτέρα στο Ηράκλειο Κρήτης, όταν το μπαλκόνι στο οποίο εργάζονταν υποχώρησε και έπεσαν από ύψος 8-9 μέτρων,
Οι τρείς εργαζόμενοι δούλευαν στον δεύτερο όροφο κτιρίου, στην πλατεία του Αγίου Τίτου, στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης, όταν το μπαλκόνι υποχώρησε, με αποτέλεσμα να πέσουν από ύψος περίπου 8 με 9 μέτρων ενώ τα μπάζα τραυμάτισαν έναν ακόμη εργαζόμενο που βρισκόταν κάτω απ’ αυτό. Οι τρεις από τους εργαζόμενους είναι σοβαρά τραυματισμένοι.
Όπως πάντα γίνονται αναλύσεις & υποθέσεις από τα ΜΜΕ, τίθενται ερωτήματα, πολλοί αποφαίνονται ως ειδικοί εμπειρογνώμονες δικηγόροι, μηχανικοί, σύμβουλοι ασφαλείας, κ.τ.λ. Τίποτα περίεργο ως εδώ. Έστι πάντα γίνεται σε κάθε τραγικό συμβάν, για να ξεχασθεί σύντομα, μέχρι να το διαδεχθεί το επόμενο, συνήθως σε μικρό χρονικό διάστημα.
Το αποτέλεσμα όμως ποιό είναι? Τι μένει από όλα αυτά?
Υπάρχει κάποια θεσμική παρέμβαση για να μην επαναληφθεί κάτι ανάλογο? Βάζουμε μυαλό?
Εδώ είμαστε για να το δούμε. Οι ημερίδες και οι ενημερώσεις συμβάλουν στην ευαισθητοποίηση όλων, για ασφάλεια στην εργασία και όχι μόνο, κάτι που λείπει γενικότερα απο την παιδεία μας. Φθάνουν όμως?
Χωρίς να θέλω να λάβω θέση για το συμβάν «καθ’ αυτό», αφού δεν έχουν συλλεχθεί ακόμη όλα τα δεδομένα θα ήθελα να θέσω μόνο ορισμένα ερωτήματα.
Τί έχει προβλέψει η Πολιτεία για την Ασφαλή Εργασία ?
Α) Σε τεχνικά έργα ο μηχανικός πρέπει να συντάξει φάκελο Σχεδίου Ασφάλειας & Υγείας (Σ.Α.Υ.) καθώς και Φάκελο Ασφάλειας & Υγείας (Φ.Α.Υ.).
Τί γίνεται στην πράξη?
Αντί αυτών παίρνουν μια φωτοτυπία τυποποιημένου (Σ.Α.Υ. Φ.Α.Υ.) απο το φωτοτυπάδικο που είναι δίπλα στις πολεοδομίες, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το έργο, αλλά τυπικά είμαστε εντάξη! Και γιατί όχι λένε, αφού κανείς δεν ελέγχει το περιεχόμενό των μελετών.
Β) Τον έλεγχο του Τεχνικού Ασφαλείας (Τ/Α) πρίν την έναρξη των εργασιών.
Τί γίνεται στην πράξη?
Ο ίδιος ο εργοδότης γίνεται (Τ/Α) δια βίου, με ένα σεμινάριο 10 ωρών σε ποσοστό άνω των 90% των επιχειρήσεων Γ κατηγορίας επικινδυνότητας. Και 50 υπαλλήλους να έχει μια επιχείρηση, ο εργοδότης της με αυτό τον τρόπο, μπορεί νομίμως να παριστά τον (Τ/Α). Δηλαδή να μην κάνει τίποτα.
Ίσως εδώ αν είχε επιθεωρηθεί το έργο απο επαγγελματία (Τ/Α) να είχε αναγνωρισθεί:
α) Ο κίνδυνος στατικότητας του μπαλκονιού,
β) Οι εργαζόμενοι να φορούσαν κράνη για αποφυγή τραυματισμών στο κεφάλι η και ζώνες ασφαλείας.
γ) Να είχε σημανθεί ο χώρος κάτω απο το μπαλκόνι και να απαγορευόταν η διέλευση πεζών. Ο ένας απο τους τραυματίες ήταν κάτω απο το μπαλκόνι!
δ) Να γνώριζαν παροχή Α! Βοηθειών συνάδελφοί τους, για καλύτερη διαχείριση του συμβάντος κλπ.
Γνωρίζουμε ότι οι επιχειρήσεις έχουν υποχρέωση να παρέχουν υπηρεσίες Τεχνικού Ασφαλείας στους εργαζόμενους τους, να διαθέτουν Μελέτη Επικινδυνότητας, όπου αναγνωρίζονται οι κίνδυνοι, αξιολογούνται και τέλος να διαχειρίζονται, αυτοί που δεν μπορούν να εξαλειφθούν, να παρέχουν Μέσα Ατομικής Προστασίας, ενημερώσεις κλπ.
Ποιός είναι λοιπόν ειδικότερος για την αναγνώριση των από τον επαγγελματία Τεχνικό Ασφαλείας (Τ/Α) ?
Ποιός έχει την επιστημονική επάρκεια ή ακόμη και την μεγαλύτερη εμπειρία από τον (Τ/Α), του οποία η δουλειά καθημερινά είναι να αναγνωρίζει επικινδυνότητες, να κάνει προτάσεις εξάλειψης ή διαχείρισης του κινδύνου, να προσπαθεί να εξηγήσει, να ευαισθητοποιεί και να πείσει τους εργοδότες και εργαζόμενους γιατί πρέπει να πάρουν μέτρα?
Στις επιχειρήσεις όπου (Τ/Α) είναι ο ίδιος ο εργοδότης, πρέπει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο να γίνεται επίσκεψη επαγγελματία (Τ/Α), για την αναγνώριση κινδύνων και την υπόδειξη μέτρων πρόληψης.
Και όλα αυτά γίνονται για να αποφύγει η επιχείρηση το κόστος ανάθεσης καθηκόντων σε επαγγελματία (Τ/Α)
Πόσο θα κοστίσει η απασχόληση κάποιου (Τ/Α) για 8 – 10 ώρες τον χρόνο?
Ποιό είναι τώρα το κόστος του συμβάντος? Μπορεί η ανθρώπινη ζωή να κοστολογηθεί?
Αν κάποιος γνωρίζει άλλο τρόπο, που με μικρότερο κόστος θα υπάρχει καλύτερο αποτέλεσμα, ας τον αναφέρει και ας μην περιορισθούμε μόνο σε διαπιστώσεις.
Ας είναι αυτή η συμβολή και ο στόχος μας.
Κανένα εργατικό ατύχημα!
