Την τελευταία τριετία τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται με μέσο ρυθμό 10% ετησίως. Οι πολιτικές που ακολουθούνται στην Ασφάλεια και Υγεία των Εργαζομένων είναι ελλείπεις και αποδειγμένα δεν αποδίδουν.
Πώς να αποδώσουν
Όταν ο επαγγελματίας Τεχνικός Ασφαλείας είναι στατιστικά αδύνατον να μην βρεθεί – αδίκως – κατηγορούμενος ως «ο έχων την αντικειμενική ευθύνη σε συμβάν»? Πρόκειται για ασάφεια της νομοθεσίας η οποία επιφέρει βαριές ποινές που τον διαλύουν οικονομικά και κοινωνικά.
Όταν τον ρόλο του Τεχνικού Ασφαλείας στις επιχειρήσεις Β και Γ κατηγορίας που αποτελούν το 90% των επιχειρήσεων, μπορεί και κατέχει ο ίδιος ο εργοδότης, με μοναδικό προσόν μια ενημέρωση?
Όταν οι συνθήκες εργασίας γίνονται πιο απεχθείς όσο η οικονομική κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει?
Όταν κάθε άσχετος μηχανικός (και όχι μόνο) μπορεί να κατέχει τον ρόλο του Τεχνικού Ασφαλείας, χωρίς καμία πιστοποίηση των ικανοτήτων και γνώσεων του και διαχειρίζεται την ασφάλεια, την υγεία και ενίοτε και την ζωή των εργαζομένων?
Όταν δεν υπάρχουν επιμορφώσεις των Τεχνικών Ασφαλείας.
Όταν υπάρχουν μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις που αντί να λειτουργούν υποδειγματικά ως μοντέλα, δεν διαθέτουν ακόμη υπηρεσίες Ασφάλειας και Υγείας της Εργασίας.
Τι πρέπει να γίνει?
Νομοτεχνική διευκρίνιση των ευθυνών του Τεχνικού Ασφαλείας.
Επίσκεψη δύο φορές ανά έτος επαγγελματία Τ/Α στις επιχειρήσεις Β και Γ κατηγορίας όπου ο ίδιος ο εργοδότης εκτελεί χρέη Τεχνικού Ασφαλείας. Στις εν λόγω επισκέψεις, θα πρέπει να τηρείται βιβλίο υποδείξεων Τ/Α.
Πιστοποίηση του Τεχνικού Ασφαλείας. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι όπως μια μηχανή που θα την φτιάξουμε όταν χαλάσει η θα την αντικαταστήσουμε όταν καεί! Ο επαγγελματίας Τεχνικός Αφελείας οφείλει να είναι πραγματικά γνώστης του αντικειμένου του και αποδεδειγμένα ικανός για να κατέχει την θέση αύτη!
Πόσο δύσκολή είναι η υλοποίηση των 3 ανωτέρω προτάσεων ?
Καθόλου αν πιστέψουμε σε αυτό! Αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης.
Τι θα κάνουμε λοιπόν ?
Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον στραβό δρόμο ?
Ακούει κανείς ?
